Column: Twee werelden
De eerste wedstrijd van 2024 zit er alweer op. We moeten het met een gelijkspel doen uit bij Vitesse. Gezien de uitslagen van eerdere jaren is dat een prima resultaat want winnen doen wij daar nagenoeg nooit.
Alleen als je de wedstrijd zelf bekijkt, hadden wij hier natuurlijk met winst weg moeten gaan. Een fantastische eerste helft, zeker gezien het voetbal. Eindelijk zagen wij met vlagen echt leuk en goed voetbal en had je de eerste helft zeker al met een 0-3 of misschien wel 0-4 voor kunnen staan. Of dat nu kwam omdat Vitesse zo slecht was of dat FC Utrecht zelf zo goed was is de vraag. Ik hou het dan graag bij het positieve deze keer en ga ik er vanuit dat het door Utrecht kwam.
De tweede helft is dan wel weer typisch FC Utrecht. Zo veel minder dan de eerste, het contrast is veel te groot en het verval dus automatisch ook. Waar in de eerste helft FC Utrecht nog veel duels wist te winnen, kwamen zij daar in de tweede amper meer aan toe. Ook in balbezit werd het erg slordig. En zo kom je dus bedrogen uit met uiteindelijk een gelijkspel.
Het debuut van Sam Lammers is hoopgevend te noemen. Met name in de eerste helft een verademing om een echte spits ook echt in de spits te zien. Die vanuit allerlei hoeken en standen het doel onder vuur neemt. De afstemming met zijn teamgenoten kan nog veel beter en dat is logisch ook als je pas net bij de club bent.
Een ander positief punt is ook dat Blake zijn officiele debuut in FC Utrecht 1 heeft gemaakt. Een jonge jongen uit Engeland die met een hoop bombarie gepresenteerd was. Heeft tijd nodig gehad om zich aan te passen maar is nu dus goed genoeg om zijn debuut te maken en dus aan te haken. Als zelfs Fabrizio Romano hem blijft vernoemen in zijn beroemde tweets, moet die jongen wel wat kunnen toch?
Het is voor FC Utrecht te hopen dat Irak snel uitgeschakeld wordt tijdens de Azië cup. Want dan kunnen we Iqbal weer snel verwelkomen bij de selectie. Want die maakte tegen Feyenoord wel een behoorlijke indruk!
Tot volgende week,
Dustin Bronius
