Column: trots

Het is natuurlijk enorm balen van het verlies tegen Fortuna. Ook tegen de Eagles was het te weinig. Je krijgt 8 (!) goals tegen in de laatste twee thuiswedstrijden. Toch is dat een klein smetje op een verder erg succesvolle eerste seizoenshelft.

Wie vooraf had gedacht dat FC Utrecht grotendeels tweede had gestaan op de helft van de competitie, had ik regelrecht aanbevolen om met iemand te gaan praten. Toch kunnen de prestaties (in tegenstelling wat de zogenoemde analisten er van vinden) niet als verrassing worden gezien. Sinds de komst van Ron Jans verloor FC Utrecht maar zes keer.

Natuurlijk zijn er wedstrijden geweest waar je een beetje geluk bij nodig had. Zoals de wedstrijd in Breda, maar ook het puntje nog in extremis tegen Go Ahead Eagles. Toch daags na de wedstrijd tegen Fortuna heerst er vooral een teleurstellend gevoel. Toch hoop ik dat we met zijn allen kunnen gaan relativeren en concluderen dat we een prachtige eerste seizoenshelft gehad hebben, records hebben gebroken en bovenal FC Utrecht opnieuw een gezicht hebben gegeven.

Week in week uit zijn onze supporters achter het team blijven staan. Uitverkochte uitvakken en veelal een uitverkochte Galgenwaard. En dat niet alleen tegen de “top drie” ploegen. Nee, tegen wie dan ook. Je moet tegenwoordig een arendsoog en supersnelle vingers hebben om überhaupt een kaartje voor de Bunnikside of het uitvak te bemachtigen. FC Utrecht leeft!

Ik hoor je denken: zijn die mensen er ook zometeen als het slecht gaat?! Een terechte vraag natuurlijk. Maar ik ga er stiekem vanuit dat deze mensen op slag verliefd raken op onze club en nooit meer weg gaan. Net zoals een ieder van ons die als jong jochie of meissie voor het eerst onze Galgenwaard binnen kwam. Op slag verliefd.

Tot slot wil ik een ieder bedanken voor het afgelopen jaar. De ultras voor hun onvoorwaardelijke steun en longen door constant sfeer te blijven maken, de supporters allemaal voor hun onvoorwaardelijke steun, de directie, de staf, de spelers en alle andere medewerkers/mensen die dit FC Utrecht maken en zijn.

Want FC Utrecht zijn we samen. In een persoonlijk moeilijk jaar, waarin wij persoonlijk moeilijke dingen hebben meegemaakt en hebben doorstaan, is FC Utrecht en alles er omheen een grote leidraad geweest, de afleiding die we nodig hadden.

Laten we van 2025 een onvergetelijk jaar maken met hopelijk aan het eind de beloning in de vorm van Europees voetbal.

Al moet daar mijn inziens nog wel iets voorin gebeuren en wellicht op de “tien” positie ook. Want daar valt nog wel een slag te winnen.

Ik wens jullie allen hele fijne dagen met alle dierbaren om je heen, een veilig uiteinde en dan hoop ik jullie in 2025 weer te zien voor ons FC Utrecht.

Dustin Bronius