Column: Weelde
Wat een weelde. FC Utrecht wint “gewoon” vier(!) keer op rij! Het gaat allemaal niet zonder slag of stoot, maar we winnen in ieder geval wel.
Bij het zien van de opstelling verbaasd het mij nog steeds dat in potentie één van je beste spelers in de vorm van Bozdogan op de bank zit. Redan blijft ook het vertrouwen maar krijgen en het is mij een raadsel waarom. En zo kunnen we er op basis van de eerste helft nog wel een paar aanwijzen die niet thuisgaven of hun gebruikelijke niveau niet haalden. Ik noem dan een Toornstra, Klaiber, van der Maarel, Redan, van de Streek en Brouwers. Je werd in eigen huis in de eerste helft gedomineerd en dat is een ding wat ik als supporter bijzonder slecht trek.
Douvikas miste een handvol kansen de eerste helft en daaruit blijkt dat hij nog steeds een hoop te leren heeft. Waar hij in Heerenveen ijskoud was bij de eerste kans die hij kreeg, was het nu vooral weer druistig en onrustig. De tweede helft kregen wij een heel ander FC Utrecht te zien. Het lijkt haast een patroon te zijn. Wat nu echt het verschil maakte? De invallers Boussaid en met name Younes. Deze twee jongens durven te voetballen. Durven de bal te komen halen en vooral vooruit te denken. Vanaf dat moment had je FC Groningen in de tang. Uitblinker Booth scoorde een fantastische goal. Wat een wedstrijd speelde hij zeg. Aan de bal en ook zonder bal was hij fantastisch.
Van de Streek, eigenlijk de gehele wedstrijd onzichtbaar, maar beslist dan wel weer een wedstrijd door een goede goal te maken en een assist te leveren. Rendement is het sleutelwoord als we het over van de Streek hebben.
Wat mij het meeste is bijgebleven is de manier waarop de goal van van de Streek gevierd werd. Aangever Younes werd bedolven door zijn medespelers. Iedereen gunt hem alles lijkt het. En dan blijkt maar weer dat Younes er dus echt alles aan doet om volledig fit te worden. We hebben gister gezien dat een fitte Younes een hele goede speler voor FC Utrecht kan zijn. Het was de laatste thuiswedstrijd van dit jaar, het is heel lekker dat je deze met drie punten afsluit.
De laatste horde voor dit jaar is FC Volendam. De promovendus die het zwaar heeft in de Eredivisie. Een klassieke uitwedstrijd die “normaal” gesproken een beleving is. Een visje eten op de dijk en een drankje doen. Daarna gezamenlijk naar het stadion lopen. Helaas door de verplichte combi is dat niet mogelijk. Toch ben ik er van overtuigd dat het uitvak zich weer negentig minuten lang laat horen. Omdat het de laatste competitiewedstrijd is van deze jaargang zullen zij vast iets extra’s geven op de tribune en dan is het zaak dat het elftal gaat volgen.
Met nog eens drie punten erbij sta je weer stevig genesteld in de subtop, de plekken waar wij willen zijn. Het voetbal moet nog steeds een heel stuk beter, maar we zijn er weer. Het lijkt er op dat dit FC Utrecht ons graag wedstrijd voor wedstrijd willen laten beleven wat het inhoud om FC Utrecht supporter te zijn. Alle emoties die je als supporter kan hebben: teleurstelling, acceptatie maar daarna ook het fanatisme, strijdlust en blijdschap. Het zit er de laatste weken, elke wedstrijd weer in. Hopelijk weten wij aankomende wedstrijd alleen de laatste drie mee te maken.
Op naar de laatste!
Dustin
