Column: Nachtkaars

Misschien is dit niet hét moment voor mij om een column te schrijven. Ik schrijf hem namelijk vlak na de wedstrijd tegen Fortuna en ik moet eerlijk bekennen dat de wedstrijd emotie er nog aardig in zit. Er is een soort berusting op één of andere manier. Niet dat er acceptatie is maar wel een berusting zo van: ‘Het seizoen is toch al klaar.’ En enigszins klopt dat ook wel. Je gaat de play-offs niet meer mislopen, dat kan bijna niet meer, maar of we er iets te zoeken hebben? Op deze manier in ieder geval niet. Kans na kans de eerste helft, een goede goal van Bart Ramselaar, je had sowieso de eerste helft al met 2 of 3-0 voor moeten staan.
 
Ik hoor Mike van der Hoorn vlak na de wedstrijd zeggen: ‘Het lijkt eerder iets mentaals te zijn.’ Maar hebben jullie als spelers zijnde wat dat betreft nu echt geen ruggengraat? Je speelt tegen (met alle respect) Fortuna Sittard de nummer 16(!) van de eredivisie! Dat wil je als speler van FC Utrecht je toch niet laten overkomen?! En toch gebeurt het! Dat kan en mag gewoon niet. In eigen huis ook
nog, waar je eerst van Groningen een pak slaag krijgt en nu tegen Fortuna niet verder komt dan een gelijkspel. 

Het is een beetje alsof je lekker aan het eten bent en iemand ongevraagd iets van je bord af pakt en je laat het gebeuren. Als iemand bij mij iets van mijn bord af wilt pakken, heeft ie een vork in z’n
hand. Je moet het je niet laten gebeuren. En dat steekt misschien wel het meest. Waar is jullie eer gevoel, het teamgevoel maar vooral het clubgevoel?!

Ik hoop nog steeds op een mooi toetje deze competitie en de play-offs, maar als dat op deze manier moet, heb ik er al geen zin meer in. In die hele play-offs niet. Want op deze manier ga je jezelf alleen maar te kakken zetten. De ‘mentale’ knop moet om. Hier voetbal je notabene voor, een heel jaar lang. En dan zal het op deze manier als een nachtkaars uit gaan. Dat wilt de club niet, dat willen wij niet maar als voetballer zal je het helemaal niet moeten willen op deze manier. Op deze manier kan je je nergens in onderscheiden en er zijn nogal wat spelers die azen op een nieuw avontuur. Als zij op deze manier blijven sleen gaat er niks gehaald worden en mogen de spelers blij zijn wanneer Euro Disney een voetbalcompetitie op gaat zetten waar ze met fluwelen handschoenen behandeld gaan worden.

Je wilt het je niet laten gebeuren, maar je laat het wel gebeuren. Waar is die onverzettelijkheid? Waar is de echte wil? Ik hoop echt oprecht dat we het nog te zien krijgen. Want voor als je het nog niet beseft... Dit is best een cruciale fase in de competitie.

Tot volgende week,
Dustin