Column: Het “Ron Jans effect”?

Dit was even wennen. Met name het eerste half uur, heb ik een FC Utrecht gezien dat mijn hart weer wat sneller liet kloppen. Strijd, naar voren en met lef spelend FC Utrecht, wat is dat lang geleden!
 
Ik noem er een paar op, en hoop daarmee niemand te kort te doen. Mats Seuntjens, Othmane Boussaid, Victor Jensen en Oscar Fraulo, de uitblinkers in mijn ogen. Die brachten even wat beleving in het elftal zeg! Vooral laatstgenoemde die met het hart speelde en steeds het fysieke opzocht, kan wel eens een typische Utrecht speler worden.
 
Om nu gelijk te zeggen dat het lek boven is? Nee, daar geloof ik niet direct in. Maar dat het er veelbelovend uit zag, dat kunnen we met zijn allen niet ontkennen. Ik vind het vooral knap van met name een Boussaid. Tijdens de transferperiode veroordeeld tot de tribune, mede door transferperikelen. Loopt direct het snot voor de ogen in zijn eerste wedstrijd en laat een mentaliteit zien, die wij als supporters heel graag zien! Om zo’n reactie te geven als speler, erg knap!
 
Ron Jans, moest mede door blessures wel even wat andere keuzes maken. We kunnen niet zeggen dat die keuzes verkeerd uitgepakt zijn. Maar wat als iedereen fit is… Welke elf namen zien we dan? Eerlijk gezegd, kan mij dat persoonlijk erg weinig schelen. Ik ben allang blij dat er keuzes gemaakt durven worden. Het teambelang voorop, ik heb het vertrouwen terug gekregen. En dat is sowieso de voorbije periode weinig voorgekomen.
 
Is dat dan direct het “Ron Jans effect”?
 
Op naar NEC uit. En ik kan niet wachten om de volgende stappen te zien met dit elftal. Ik heb er weer zin in, en ik denk vele met mij.
 
Forza Utrecht!
 
Tot volgende week,
Dustin Bronius