Column: Dom

Vijf minuten is het een wedstrijd geweest. Het is notabene je eigen aanvoerder die je de das om doet. Het geschreeuw om het vertrek van Zuidam neemt toe, maar is dat wel de oplossing om dit team aan het voetballen te krijgen?
 
Begrijp me niet verkeerd, ik snap echt wel dat Zuidam dit team heeft samengesteld en dus mede verantwoordelijk is. Aan de andere kant zijn het toch echt de spelers die op dit moment geen mentale weerbaarheid hebben. De spelers hebben in het verleden laten zien dat zij een goed niveau kunnen halen en veel beter te kunnen spelen dan zij op dit moment doen.
Spelers moeten hun verantwoordelijkheid nemen, harder worden en ten koste van alles willen winnen. En dat aspect zie ik niet terug. Als je dan in je achterhoofd hebt wat voor een aanvoerders je hebt gehad…
 
Dat waren krijgers, dat waren winnaars en vooral leiders in het veld. Willem Janssen, Gregoor van Dijk, Jean Paul de Jong en zelfs Nana Asare. Stuk voor stuk echte aanvoerders die een onverzettelijkheid uitstraalde. Echte leiders waren op het veld. Die teamgenoten stuk voor stuk neer konden zetten en zelf voorop de strijd aangingen. Ook die teamgenoten ongenadig op de “kloten” kon geven als het niet ging zoals het hoorde.
 
Wat mij betreft missen wij zo’n leider. Het is nu vooral het “Jammer, volgende keer beter” gehalte. En dat is een mede oorzaak van het broze vertrouwen wat er nu over deze groep heen valt. We hebben geen sterke karakters in deze groep. Het zijn allemaal voetballers, maar geen leiders en sterke persoonlijkheden in het veld.
 
De spelers moeten zichzelf even flink in de spiegel aankijken, want zij zijn hoofdverantwoordelijk wat er op het veld gebeurd. Want op deze manier kan je honderd trainers en technisch directeuren neerzetten, maar geen één zal ze aan het voetballen krijgen op deze manier. De spelers moeten gaan op staan, niet alleen voor de trainers, beleidsbepalers en de club… Maar zeker voor ons als supporters.
 
We willen geen lieverdjes in het veld, of elf ideale schoonzonen. We willen de zogenoemde “klereleijers” zien in het veld, de schoften die in negentig minuten lang de tegenstander het gevoel geeft dat zij compleet gestoord geworden zijn. Ik mis de vijandigheid.
 
Tot volgende week,
Dustin Bronius