Column: Bekerfinale

Zit ik de voorbeschouwing van de bekerfinale te kijken en dan gaan mijn gedachten wel weer even terug. Hoe je zo’n dag als supporter beleefd. Dat begint in de ochtend vroeg al, de spanning en het meeleven. De één gaat naar de stad om vanuit daar met de bus te gaan, de ander stapt op de boot, of misschien kijkt iemand wel bij vrienden en familie.
 
Eén ding is wel, zo’n finale wordt beleefd. Van je kruin tot aan je tenen: alles voor FC Utrecht. Zo’n dag maak je zelden mee, maar als je die mee mag maken geniet er dan met je hele ziel van. Wat miste ik dat zeg, afgelopen weekend. Het enorme feest en de enorme spanning voor en tijdens zo’n finale.
 
Deze finale was er niet één direct voor ons, maar had voor ons als FC Utrecht supporters wel degelijk waarde. Feyenoord wint de beker en daarmee is de vijfde plek op de ranglijst directe plaatsing voor Europees voetbal geworden en spelen plekken zes tot en met negen play-offs. Het laatste is misschien wel het reële doel. De droom is echter om het misschien wel via die vijfde plek te kunnen bewerkstelligen.
 
Dat begint wel bij onszelf. Zijn wij als FC Utrecht als één geheel, zowel spelers/trainers, directie en supporters gebrand genoeg om alles te geven in deze laatste wedstrijden? Niet afhankelijk hoeven zijn van anderen. Natuurlijk, het is misschien heel opportunistisch, maar het is mogelijk!
 
Beginnen bij en tegen RKC. Dit moet onze missie zijn. Alsof je een hongerige hond een koekje voor zijn neus houdt en hem nog niet mag pakken, maar je wel al het kwijl langs zijn mondhoeken ziet lopen. Zo hongerig moeten wij met zijn allen willen zijn.
Het is de alles of niets fase van de competitie, heel cliché, maar hier worden alle prijzen verdeeld.
 
Dit maakt of breekt het seizoen, come on FC Utrecht!
 
Tot volgende week,
Dustin Bronius